System wykształcenia wyższego i stopni naukowych w Europie jest obecnie (2006) zharmonizowany na podstawie tzw. procesu bolońskiego, którego celem jest utworzenie europejskiego systemu stopni naukowych opartych na identycznych standardach i jakości. Deklaracja została podpisana w 1999 roku. System ten oparty jest na trzech stopniach: bakałarz (licencjat lub inżynier, 3 lata nauki), magister (2 lata nauki) i doktor (4 lata nauki). System ten jest obecnie używany w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii. Polska podpisała deklarację bolońską i jest członkiem European Higher Education Area (EHEA).

W polskim systemie edukacji wykształcenie wyższe w przypadku studiów I stopnia (zawodowych) kończy się nadaniem tytułu licencjata lub inżyniera, w przypadku studiów II stopnia (magisterskich) albo jednolitych studiów magisterskich – nadaniem tytułu magistra lub równorzędnego (tytułu lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii).

Szkoły wyższe przyznają też stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. W Polsce działa Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów a podstawą jej działalności jest ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Stopień doktora nadaje się osobie, która posiada:

* tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera, lekarza lub inny równorzędny
* zdała egzaminy doktorskie w zakresie określonym przez radę jednostki organizacyjnej
* przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską.